Een kinderwens is meer dan een woord

Mijn eerste blog op een site voor Arnhemse moeders terwijl ik zelf nog niet bezig ben met zwanger worden. Hoe ik hier terecht ben gekomen? Dat vraag ik mezelf ook wel eens af. Als ik naar mijn omgeving kijk zijn de meeste eenentwintigjarigen met totaal andere dingen bezig: shoppen, uitgaan, daten en beauty. Dan realiseer ik me altijd dat ik niet thuishoor tussen de meeste eenentwintigjarigen aangezien ik met veel plezier dat lijstje zoveel mogelijk vermijd. Natuurlijk is shoppen wel eens leuk en kun je veel plezier hebben met beauty, maar ach, er zijn belangrijkere dingen in het leven. Zoals.. kindjes!

Ik zal bij het begin beginnen. Vroeger heb ik altijd al ‘jong’ moeder willen worden, begin of midden twintig leek me de ideale tijd. Wat ik niet wist is dat er een verschil was tussen het beeld dat je kinderen wilt krijgen later en het gevoel dat je kinderen wilt. Tijdens een stage in Ierland kwam ik er opeens achter dat een kinderwens meer is dan een idee. Opeens op een dag kwam mijn kinderwens aanwaaien, ‘Ik wil een kindje!’, dacht ik als negentienjarige op mijn bed in Ierland. Tja, niet echt handig als je nog midden in je studie zit en nog niet eens samenwoont.

Mijn vriend was verrast door mijn plotselinge hunkering naar een kleintje en moest even wennen aan het idee. Natuurlijk kon het nog niet, maar er over praten en fantaseren kan toch geen kwaad? Inmiddels zijn we ruim anderhalf jaar verder en heeft het praten en fantaseren er toe geleid dat we een lijstje hebben met namen, weten wat voor opvang we willen, bepaalde opvoedtechnieken, welke wagen het beste bij ons past, hoe het kamertje er uit gaat zien.. Alleen mist er nog een ding: een kindje.

Als verstandige individuen hebben we gewacht tot het wél ‘uitkwam’ en dat doet het gelukkig bijna. Nog een jaartje studie en dan ben ik hopelijk klaar, dan kunnen we eindelijk proberen te krijgen waar we al die tijd over praten.

De pil is de deur uit, want ik wil natuurlijk wel weten wat mijn lichaam nou doet. En zwanger worden in het laatste deel van mijn studie, tja dat kan vast ook geen kwaad. We houden het nu op 2014, het jaar waarin hopelijk onze droom toch echt uit gaat komen.