Borstvoeden is zoiets moois, een unieke band

Als oudste van een gezin van 5 kinderen die allemaal borstvoeding kregen en een moeder die lactatiekundige (borstvoedingsdeskundige) is was borstvoeding gewoon vanzelfsprekend. Het sluit ook volledig aan bij hoe wij in het leven staan en bij onze ideeën over (op)voeden: waarom zou je iets dat de natuur zo prachtig geregeld heeft willen veranderen? Ondanks dat het zo mooi geregeld is gaat borstvoeding geven niet vanzelf.

Ik moest er gewoon handig in worden, voor Arthur en mezelf was het echt een vaardigheid die we moesten leren, net als vast voedsel kauwen, zindelijk worden en fietsen. De eerste dagen was Arthur bijna 24/7 bij mij, veel huid op huid contact en zeker elk uur een slokje drinken voor dat mini-maagje. We hebben een aanhaakbedje (co-sleeper) naast ons bed zodat hij nooit ver weg was en altijd mijn ademhaling kon horen. Dit voelde als een hele zachte manier om de overgang te maken van in de buik naar uit de buik. En door dat intense contact leerden we al zijn signalen snel herkennen en konden we er goed op reageren. Dat hielp dan weer om het borstvoeden lekker te laten lopen.

De eerste maanden waren pittig! We bleven voeden op verzoek, veel dragen in een doek en samen slapen. Wat heb ik veel gevoed, soms leek het alsof dat het enige was wat ik deed op een dag en nacht! Toch kregen we de meeste mogelijke slaap omdat we er bijvoorbeeld niet uit hoefde ‘s nachts. En we zagen een klein mannetje dat zich razendsnel ontwikkelde en zich veilig en gehoord voelde omdat aan zijn behoeftes voldaan werd. Maar het was ook de zwaardere weg voor ons als ouders, zo intensief. En toch hebben we nooit overwogen om het op een andere manier te doen. Als je iets verder zoekt dan het reguliere aanbod aan info dan kom je zoveel indrukwekkende onderzoeken tegen over hoe constante nabijheid, borstvoeding op verzoek en samen slapen onmisbaar is voor een veilige hechting, gezonde stofwisseling en ontwikkeling van de hersenen, zowel intellectueel als emotioneel. Dit was de manier die goed voelde, die onderzoeken sterkte ons daar alleen maar in.

Rond 6 maanden hadden we het voeden echt onder de knie en ging het heel makkelijk. We zijn toen ook volgens de Rapley methode vaste voeding gaan aanbieden. Toen hij met 11 maanden ging lopen werden dat pas echt eten, daarvoor was het vooral ontdekken. Al die tijd bleef borstvoeding zijn hoofd-eten, en ook nog steeds op verzoek. Toen hij ruim 1,5 was werd het deel vaste voeding pas meer dan mijn melk. Nu hij bijna 2,5 wordt is de borst echt nog voor erbij, als toetje, troost, rustmomentje op een drukke dag en slaapmutsje.

Hij dronk als baby vaak en overal, ook buiten de deur. Van vreemden kreeg ik vaak aardige reacties/blikken, helaas van mensen uit mijn omgeving hele nare. Dat ik hem klein zou houden, hij nooit zelfstandig zou worden, of ik me geen koe voelde of een wandelende speen en dat ik ‘het’ maar een andere kamer moest doen. Die dingen kwetsten me en gaven me het gevoel dat ik raar was en mezelf moest verdedigen. Tot een jaar vragen mensen heel vaak hoe lang je nog blijft voeden, daarna stoppen ze met vragen. Nu vraagt bijna niemand het meer, en ik merk dat ik veel zekerder ben en me niet meer van de wijs laat brengen.

Borstvoeden is zoiets moois, een unieke band, ik geniet er na 2,5 jaar nog dagelijks van! Ik ben er van overtuigd dat iedereen borstvoeding kan geven (op een paar medische uitzonderingen na) maar dat het moeilijk wordt gemaakt door de onbekendheid en ongewoonheid in onze samenleving. Het is zoveel makkelijker als je het kan afkijken van een vriendin, tante of buurvrouw dan uit een boek/cursus. Als tip kan ik dan ook meegeven, omring je (als het lukt) met mensen die je écht steunen, dus achter je keus staan en niet bij de eerste tegenslag roepen dat je ook aan jezelf moet denken. Maar je een pep-talk geven, of even laten huilen en klagen en dan een was voor je draaien. En lees over wat echt normaal en natuurlijk babygedrag is, ons westerse beeld van babiesbaby’s en hun (gewenste) gedrag maakt borstvoeding geven onnodig ingewikkeld. Daarom is mijn verhaal ook niet alleen over borstvoeding, maar ook over (op)voeding en hoe wij kijken naar de behoefte van ons kind.

Website tips over natuurlijk dragen en (op)voeden:
borstvoeding.com eurolactatie.net dragen-en-voeden.nl kiind.nl natuurlijkouderschap.org

Femke de Groot(33), moeder van Arthur(2,5), uit Duiven

Meer informatie over Wereld Borstvoeding Week 2014 en ervaringsverhalen van andere Arnhemse Moeders:
Wereld Borstvoeding Week 2014: Een streven voor het leven
Ervaringsverhaal van Simone van Halsema: Borstvoeden: de natuur zijn weg laten vinden
Ervaringsverhaal Marjolein: We bereikten makkelijk een jaar borstvoeding