De mythe van de emancipatie? Deel 4: Harmonieuze ongelijkheid
In het zesluik ‘De mythe van emancipatie’ neemt Martine Iedema ons mee op een reis door de geschiedenis van het moederschap. Zij stelde zich de volgende vraag: ‘Zijn de normen over moederschap cultuur- en tijdsbepaald?’ en ging op (literair) onderzoek uit. Zijn wij eigenlijk wel zo geëmancipeerd als we denken? En is er wel echt wat veranderd in onze rol in samenleving door de jaren heen?
Lees hier deel 1: Kwaliteiten van een goed meisje
Lees hier deel 2: Het moederschapsideaal
Lees hier deel 3: Werkende moeders
Wat interessant is, is dat huidige mannen en vrouwen meer en meer vinden dat vrouwen en mannen gelijk zijn. Een relatie moet gebaseerd zijn op gevoelens van liefde en wederzijds respect en een gelijk recht op persoonlijke ontplooiing. Vrouwen kunnen niet meer hun status ontlenen aan dat ze een goede moeder en echtgenote zijn. Ze dienen nu meer te zijn dan dat: een mondige, werkende vrouw met een eigen leven naast het gezin.
Maar nu komt het, in de praktijk pakt het nogal eens anders uit. Iets dat ook wel ‘harmonieuze ongelijkheid’ wordt genoemd. Vrouwen werken wel steeds meer, maar moeten nog steeds zorgen voor man en kinderen en het huishouden doen. Dat blijkt het meest te gelden in lagere sociale klassen. Het verschil is dat vrouwen meer erkenning willen voor hun bijdragen en voor wat ze doen en dat er meer aandacht is voor wat zij denken en voelen.
Uit onderzoek blijkt wel dat jongens het steeds minder vanzelfsprekend vinden dat mannen en vrouwen ongelijk zijn. Zij zijn steeds meer gericht op overleg en onderhandeling en meisjes trouwens ook. De ongelijkheid wordt overigens nadelig beïnvloed door de huidige situatie, waarin mannen nog steeds meer verdienen dan vrouwen. Het is dan financieel onaantrekkelijk dat een man minder gaat werken als er kinderen komen.
The Author
