Het was zo gezellig

Je kent het wel: een hele gezellige dag met je kind(deren) en dan toch slaat het ineens om. Vandaag was zo’n dag bij ons….

Vanmorgen stonden we op na lekker uitgeslapen te hebben (het was negen uur) en gingen beneden ontbijten. Lukas at zonder morren zijn boterham op en daarna gingen we lekker met de auto’s spelen.
Na een uurtje zijn we gaan douchen wat al net zo gezellig was en daarna, zonder boos te worden (hij heeft soms wat moeite met onder de douche vandaan gaan) hebben we ons aangekleed. Het was lekker weer en ik dacht we gaan lekker naar het park. Lukas vindt het park altijd wel leuk maar vandaag was de laatste dag van het kabouterbos. Na nog even fijn met de auto’s gespeeld te hebben en nog een middag boterham gingen we op pad. De hele weg naar het park samen liedjes gezongen. Van hansje pansje kevertje naar ik hou van jou (ja echt) tot we zijn er bijna.

Eenmaal in het park aangekomen kijkt Lukas al snel wat verveeld.. Hij vond de kabouter poppetjes wel leuk maar die mensen die als kabouter verkleed waren deden vooral heel raar zei hij. Op zoek naar de kabouter dorpjes …. Bij ieder dorpje was iets niet goed het huis stond scheef die pion hoort helemaal niet daarop enz enz. Het komt erop neer dat dit niet aan Lukas besteedt was. Nog steeds was hij wel erg gezellig. Zijn commentaar op alles bracht hij heel rustig en zei dan zullen we verder lopen mama? Ik vroeg hem of hij misschien een bootje wilde maken om daarna te varen in de geultjes. Dat wilde hij wel! Wij naar de kraam om een boot te maken. Hij kreeg van een kabouterdame (kijk mama weer iemand die zo gek doet) de basis voor zijn boot. Aan de tafel waar je de boten kon maken was het een drukte van jewelste. Lukas deed een aantal pogingen om wat mooie spulletjes te pakken maar alles wat hij mooi vond werd steeds door andere kinderen (of ouders) net onder zijn neus vandaan gehaald. Tot hij er klaar mee was… Hij zei mama ik hoef niet meer te varen dankjewel. Oké schat dan gaan we ergens anders heen. Verderop geven ze nog een voorstelling. Wil je daarnaartoe? Ja daar kunnen we wel even gaan kijken (net 3 jaar en ja dat zijn echt zijn eigen woorden). De voorstelling was ook niet heel interessant ( wat ik ook begreep want er stonden twee kabouters een soort opera achting iets te doen met alleen maar ah en oh klanken. Heel vreemd) dus we liepen verder. Mama zullen we anders eventjes in de stad koffie gaan drinken? Zo gezegd zo gedaan.

In de stad gingen we zitten bij den koopman waar ik wat mensen ken en vermaakte Lukas zich prima. Hij bemoeide zich wat met de horeca etiquette (ging binnen een viltje vragen want die waren ze onder zijn glas vergeten) en deed een dansje op de muziek. Toen ons drankje op was heeft Lukas netjes binnen de rekening gehaald en gingen we weer op pad. Via de supermarkt naar huis. In de supermarkt waren we jut en jul. Weer samen liedjes zingen en om en om pakte we de boodschappen. Het was een heel leuk spel.
Thuis aangekomen begon ik met koken en ging Lukas nog even met zijn auto’s spelen. En na het eten (waarvan hij weer zonder morren een hele berg op had)zaten we aan tafel nog even na te kletsen.
Nu kwam het……..

Lukas vroeg om een glas water. Ik zei wil je een slokje van mij? Of je eigen glas? Nee een eigen glas. Oké prima. Hij neemt een klein slokje en zegt ik hoef niet meer ik gooi het weg, goed mama?

Nou ben ik in dat soort dingen altijd erg duidelijk (of streng hoe je het ook wilt noemen). We gooien niks weg. Nu kun je denken het is maar water.. Ik denk daar anders over. Wanneer je bewust ergens om vraagt dan drink of eet je het ook op. Ik vind dat hij moet leren nadenken over dat soort dingen. Ik ga niet steeds eten en drinken weggooien omdat hij zich bedacht heeft. Dan moet hij de volgende keer maar beter nadenken voor hij vraagt om iets.

Dus Lukas werd boos…. Heel boos.. En als er iets is wat ik erg vind is het als kinderen schreeuwen tegen hun ouders. Dat accepteer ik dus ook nooit (nee echt nooit). Lukas kreeg nog één kans om zonder boos te doen zijn water op te drinken en zo niet dan ga je naar bed. Nee!! Ik hoef het niet!! Oké dan ga je nu naar bed. Onderweg naar boven kwamen de dikke tranen en snottebellen … Ik wil niet naar bed mama. Dat weet ik Lukas maar ik heb je een kans gegeven en je luisterde niet. Morgen weer een nieuwe dag. Plassen, Wassen, pyjama aantrekken, tanden poetsen alles met dikke tranen. Ik heb hem een kus gegeven gezegd dat ik van hem hou en in bed gelegd. Toen ik eenmaal beneden zat baalde ik. Ik sta volledig achter mijn eigen principes hoor maar dat zo’n leuke en gezellige dag dan zo moet eindigen vind ik heel jammer. Toen ik zeker wist dat hij sliep ben ik nog even naar boven gegaan. Ik fluisterde ik hou van jou moppie, hij fluisterde in zijn slaap terug:

Ik ook van jou mama…!