It’s a boy!

Toen ik tijdens mijn zwangerschap erachter kwam dat ik een jongen zou krijgen moest ik er even aan wennen. Ik schreef er onderstaande blog over. Inmiddels is mijn zoontje bijna één jaar en kan ik alleen zeggen dat ik het he-le-maal te gek vind om een zoontje te hebben!

“Ik zie hier wat uitsteken, het is een jongetje” zei de geslachtsbepaling goeroe van het oosten. Mijn vriend zat tegenover met een smile van oor tot oor terwijl ik 100 verschillende woorden tegelijk probeerde uit te spreken, waar uiteindelijk een verbaasde “oooh” van overbleef.

We liepen giechelend als 2 middelbare school tieners, die zojuist flink hadden gesjanst met het lekkerste ding van de school, naar buiten. “Dat wordt dan wel een tweede hé” zei ik voor de gein.

Nadat we het geslacht van ons kindje wisten moest er bij mij even een knop om. Natuurlijk weet ik dat als je zwanger bent je net zo goed een jongetje kunt krijgen. Maar in mijn wilde kinderfantasieën over het moederschap had ik altijd een dochter. Daarnaast ben ik een meisje-meisje. Ik dacht gewoon dat ik alleen bij meisjes wist hoe het allemaal zou moeten.

In gesprekken over de zwangerschap en het geslacht merk ik wel eens dat mensen me een negatief gevoel geven als ik aangeef dat ik wel een voorkeur had. Het is niet dat ik niet blij ben met wat ik krijg, integendeel. Ik had vroeger gewoon andere associaties bij mezelf als moeder.

Maare… ik ben om hoor! Ik heb helemaal door wat er zo leuk is aan een jongetje. Je hoort vaak dat ze liever zijn voor hun moeder en je kunt alles lekker stoer maken. Een stoere kinderkamer en stoere kleertjes zonder het woordje stoer erop natuurlijk. Ik heb zelfs gelobbyd bij mijn vriend voor een stoer kapsel voor wanneer zijn haar gaat groeien.

En ik word gewoon een hippe jongens-mama met sneakers enzo 😉

Dit blogbericht verscheen ook op vriendinnenonderelkaar.nl.

Geen leuke blogs meer missen?
Abonneer je op de e-mailnieuwsbrief!