Maatschappelijk ouderschap

Geachte niet-ouder,

het is niets niets, opvoeden. Vooral met meerdere kinderen. U weet het misschien niet. Of niet meer.

Misschien was uw kind wel heel anders. Niet zo lawaaiig. Deed het nooit een motor na in een winkelcentrum. En misschien wilde uw kind wel nooit een pak koekjes wanneer u samen boodschappen ging doen. Was het content met een lekkere appel. Wel zo gezond.

Misschien ging uw kind wel nooit gillen om nog een hapje taart wanneer u koffie ging drinken in een snoezig cafeetje. Of nog erger, in een hip koffiezaakje met loungemuziek op de achtergrond. Denk ik. Mijn peuter had een driftbui dus ik kreeg het niet helemaal mee.

Ik denk ook niet dat uw kind ooit een periode heeft gehad dat het opeens weer 2 keer per dag in zijn broek plaste in kledingzaken. En dat u dan toch wat geïrriteerd reageerde. Uw kind was vast meteen zindelijk, nooit meer een ongelukje. Met 1,5 jaar ofzo, toch ergens rond die leeftijd.

Uw kind had nooit snot onder zijn neus hangen. Of modder onder zijn schoenen. Ging niet gillen als iemand de krant wilde lezen. U gilde ook nooit als uw kind iets deed wat niet mocht. Goed voorbeeld doet goed volgen. Uw kind hield altijd uw hand vast. Maakte nooit iets stuk. Sprak altijd met twee woorden en deed niet alsof het doofstom was wanneer uw de welbekende hint gaf “En wat zeg je dan”.

Misschien heeft u wel helemaal geen kinderen. Ziet u mij falen als ouder. Hoort u het lawaai en ziet u de troep van mijn kinderen, zonder dat u daar om gevraagd heeft. Dag rustige ochtend in hip koffiecafé. Verpest etentje. Irritatie tijdens het boodschappen doen. Ik hoor u denken: VOED ZE TOCH EENS OP.

Ik doe mijn best moet u weten. Echt waar. En ik vind het erg vervelend dat u last van ze heeft, soms, van mijn kinderen. Ik waardeer het als u het opbrengt om rustig te reageren. Wanneer we onze kinderen laten zien hoe we met elkaar omgaan leren we ze een wijze les. Wees niet bang, ik was de plasbroeken en veeg de snotneuzen. Maar dat vriendelijk woord van u, daar heeft mijn zoontje het de hele dag over.

Dus wil ik u bedanken. Voor uw geduld, uw tolerantie. Uw betrokkenheid, uw glimlach. Uw vriendelijke woord, uw begrip, uw hulp. Zodat ik zeker weet dat ik mijn kinderen opbreng in een maatschappij waar ze meer hebben dan alleen hun sociale kringetje wanneer het gaat over opvoeding en wijze levenslessen. Een soort van maatschappelijk ouderschap. Een hele geruststelling.

Een moeder