Waar een wil is, is een weg

Dan heb je een leuk idee, namelijk het zelf ontwerpen van borstvoedingskleding, maar vaak blijft het dan ook enkel bij een idee. Na de geboorte van zoonlief heb ik heel wat uurtjes achter de naaimachine doorgebracht om het meest ideale shirtje te ontwikkelen. Ik kwam er toen al gauw achter: dit is het dus niet. Ten eerste zou ik dan echt af moeten leren om niet als een malle telkens net-iets-te-hard op dat pedaal te trappen waardoor dat makkelijke rechttoe-rechtaan lijntje ineens helemaal niet meer zo strak is als gepland. Ten tweede had ik al gauw in gedachten: dit is HET! Dit is booming! Hoeveel vrouwen zitten er niet net als ik te smachten naar vrolijke, soepel vallende borstvoedingskleding en dan ook nog in vrolijke kleurtjes? En dan is het niet echt mijn ambitie om al die jurkjes dag en dag uit zelf te produceren. Nee, ik vind het veel leuker om ze te ontwerpen!

Dus, hop! Naaimachine aan de kant (en oh, hij staat echt te verstoffen in de kelder), laptop in de aanslag. Want ja, als ik ze zelf niet ga produceren, dan moet iemand anders dat doen he! En waar kun je dat beter vinden dan in de Gouden Gids van de jaren ’10…..
U-ren lang googelde ik op verschillende zoektermen, surfde ik op de meest ingewikkelde en vreemde pagina’s (en nee, mijn Italiaans is niet best, dus dat werd hem dan niet en daarnaast had ik ook niet in gedachten dat een 12-jarig Indiaas meisje de jurken zou moeten vervaardigen) en mailde ik bedrijven met de vraag wat ze voor me konden doen.

En ja hoor, mijn zoektocht werd beloond. Ik kwam in contact met een leuk Noord-Hollands bedrijf die als vrijwel de enige in Nederland nog zelf kleding produceert. Dat is toch geweldig! Om mijn kleding nou meteen in een oplage van 10.000 stuks te produceren leek me niet zo’n goed idee, en gelukkig was dat hier ook niet nodig.

Een periode van intensieve samenwerking brak aan. Jurkje maken, versturen. Aanpassingen doorbellen. Nieuw jurkje maken, en bekijken. Laten passen door vriendinnen en wederom aanpassingen maken. Een erg leuke, maar ook spannende periode!

Ondertussen moest er natuurlijk ook nagedacht worden over de stof van de jurk. Want het moest iets anders worden dan wat al in de winkel hangt en het moest bij mij, Mama Mañana passen. Ik crosste heel Nederland door, op zoek naar fleurige, rekbare stofjes. Dolgelukkig was ik dan ook toen ik de groothandel instapte die als een Walhalla voor me was. Stipjes, streepjes, bloemetjes…alles hadden ze hier! En dan de kleuren, geweldig! Mijn hart maakte een sprongetje, ik wilde alles wel gebruiken!

En toen kon het proces ECHT beginnen. Op de foto zie je hoe alle stoffen in een keer uitgesneden worden. Een naaister heeft uiteindelijk alle jurkjes gemaakt. Gewoon thuis, op een goede werkplek, onder goede omstandigheden. Daar ben ik nou zo trots op!
Op mijn website toon ik dan ook vol trots mijn eerste collectie. En dat er nog maar vele mogen volgen!