Wel of geen roze voor jongens? Maatschappelijke acceptatie of geen mening hebben!

Laatst stond er een stukje op de site van Arnhemse moeders over genderness opvoeden. Persoonlijk vond ik dat een beetje ver gaan als het gaat om jongens met rokjes rond te laten lopen. Laten we een stapje terug doen en het houden bij het dragen van roze door jongens; met name kleine mannekes.

Hoe kom ik hier zo bij? Eerlijk gezegd betrapte ik mezelf erop dat ik de kleur roze voor jongens aan het afwijzen was. Voor webshop Apenkopje had ik een aantal items van iemand overgenomen en hier zat ook een prune kleurig shirtje bij met een uiltje; rozig dus! Aangezien ik me alleen richt op jongens vroeg ik me af waarom ik dit shirtje niet beter had bekeken met meer licht. Dit shirtje kan ik niet verkopen voor jongens en bam ‘ongeschikt’. Wat was ik nu aan het doen? Een afgestompt maatschappelijk stempel bij mezelf aan het spiegelen? Hier werd ik op gewezen door een volgster op mijn Facebookpagina. Waarom is dit shirt niet geschikt voor jongens? Afhankelijk van huid, kleur ogen en haar kan roze juist voor jongens ook heel mooi staan. Reden om hier eens een blog over te schrijven.

Zoals de traditie voor schrijft gebruik je bij de geboorte van een jongen blauw en bij een meisje roze. Hier doen we allemaal aan mee. Zelf had ik ook blauwe knijpertjes om de kaarten aan op te hangen, blauwe vlaggetjes voor de traktatie en ook de bijbehorende servetjes waren blauw. De slinger in de woonkamer was al niet minder blauw. Hoe komen we aan het stereotype roze voor meisjes en blauw voor jongens?

Wat vertelt de geschiedenis ons hierover?
Even een korte historische opfrisser.

In de katholieke Middeleeuwen was “rood” – de kleur van de vuur en bloed – duidelijk een mannenkleur, terwijl “blauw” – de kleur van het water – een vrouwenkleur was. Toenmalige babykleding bestond waarschijnlijk uit witte of bruine lompen. In de 19e eeuw was er in Frankrijk duidelijk de gewoonte om jongetjes te kenmerken aan lichtblauw en meisjes aan roze.

Deze gewoonte werd op het einde van de 19e eeuw in de Verenigde Staten overgenomen. Velen wisten echter niet precies hoe de Fransen het juist deden en er ontstaat grote verwarring. Mede door de associatie “rood=man, blauw=vrouw” wint de idee “roze=jongen, lichtblauw=meisje” geleidelijk aan veld.

In het begin van de 20ste eeuw geldt roze voor jongens en lichtblauw voor meisjes. Dit slaat na de Tweede Wereldoorlog om in roze voor meisjes en lichtblauw voor jongens en dit is tot vandaag de dag zo gebleven. Behalve in sommige landen zoals België en Polen, waar het precies omgedraaid is. Roze is de kleur voor jongens en blauw de kleur voor meisjes.

Maatschappelijke acceptatie of eigen mening?
Het roze en blauw als typische kleur voor jongens of meisjes heeft zeker zijn stempel gedrukt op de maatschappij en de kledingindustrie. Iedereen heeft hier zo zijn mening over en dat is ook prima. Zelf heeft het uiltjes shirtje me wel aan het denken gezet. In de webshop verkoop ik ook geen roze items voor jongens en ik betrapte mezelf erop dat ik een nieuwe print niet zou nemen omdat er roze in zit. Ik zat zelfs helemaal voorover gebogen naar het promo filmpje te kijken waarop ik zag hoe het kledingstuk werd gedragen. Is het een jongen of meisje die het draagt?

of maakt het ze niet uit. Wie bepaald dat? Welke rol spelen ouders hierin of kiest het kind ook echt zelf? Ik voel een pittige discussie opkomen en denk persoonlijk dat je over dit onderwerp nooit uit gediscussieerd raakt.

Of ik het roze shirtje inmiddels in mijn webshop heb geplaatst? “Ja zeker, en met trots”. Dit issue heeft mij aangezet om een blog over te schijven en ik vind het leuk om dit met jullie te delen. Mij heeft het in ieder geval geleerd om scherp te blijven en niet te snel mee te gaan met de maatschappelijk geaccepteerde stroming.

Zonnige groet van Jacobi

Geen leuke blogs meer missen?
Abonneer je op de e-mailnieuwsbrief!