Ergernis nummer #2 – Keihard kreunen

Als frequent sportschoolbezoeker kan ik me af en toe enorm ergeren aan bepaalde factoren of bepaalde mensen. Dat ik niet de enige ben zie ik vaak terug in tijdschriften, op Facebook, op Instagram en op de rest van het internet. Iedere sportschoolbezoeker ergert zich wel eens, in meer of mindere mate, aan andere sporters en misschien hoort dat er ook wel een beetje bij. Toch denk ik dat je best rekening kunt houden met de acties die je uitvoert waar anderen eventueel last van kunnen hebben. In de serie, ergernissen in de sportschool zal ik mijn ergernissen met jullie delen.

Ergernis nummer #2 – Keihard kreunen.

Er is niets, maar dan ook werkelijk niets waar ik een grotere hekel aan heb dan hard kreunende mannen in de sportschool. Dan bedoel ik met name de kreunende ijzervreter. Wanneer zij dat doen voel ik in eerste instantie altijd een soort van plaatsvervangende schaamte, maar naarmate ze het vaker, langer en vooral nog gaan harder doen ga ik me eraan irriteren. Is het nou zo moeilijk om dat gewoon zachtjes te doen? Het lijkt wel of sommige mannen denken dat wanneer ze maar genoeg lawaai maken ze vanzelf De Hulk worden, alsof je je spieren groot kunt kreunen. Nou mannen, als dat zo was dan konden vrouwen hun borsten en billen ook wel groot kreunen en was het ook niet onmogelijk om sommige mannen wat meer hersenen in te kreunen. Het verleden heeft uitgewezen dat dat niet kan. Get over it!

Begrijp me niet verkeert, wanneer ik met de laatste paar herhalingen bezig ben en mijn spieren als een gek beginnen te trillen en ik soms van pure ellende niet weet waar ik de kracht vandaan moet halen om het af te maken dan blaas ik hard uit of kreun ik net zo goed.

Verschil moet er zijn

Mogen mannen dat dan helemaal niet van mij doen? Natuurlijk wel! Sommige mannen trainen zo onwijs zwaar en dat die dan bij de laatste drie herhalingen even van zich laten horen door een kreun of een zucht uit te stoten heb ik geen moeite mee. Sterker nog, dat heeft wel wat, maar de man waar ik het over heb is de man die het door de gehele sportschool laat klinken. De man voor wie je je muziek op maximaal moet zetten om een poging te doen het niet te horen, maar waar je erachter komt dat je zou willen dat je iPhone nog harder zou kunnen. Dát soort man.

Ben ik in beeld?

Vandaag was er zo’n man in de sportschool. Strak in een flitsend trainingspak, een gewichthefriem om zijn middel en een Fresh Prince of Bel Air loopje. Een man die overduidelijk moeite deed om op te vallen. Had hij alleen dit gedaan dan was het nog wel leuk geweest, maar nee deze man moest wel werkelijk elke herhaling die hij deed heel hard uitblazen. Het was zo’n raar geluid dat ik niet eens weet hoe ik het moet omschrijven.

Het had iets tussen een echte kreun, het wegpuffen van een wee, het fluiten met de tanden op elkaar en het leeglopen van een fietsband.

Zoals gezegd, bij elke herhaling vanaf de allereerste keer. Dus: tien oefeningen van zo’n tien herhalingen. In totaal 100 van dit soort buitenaardse geluiden die vijftig meter verderop nog luid en duidelijk te horen waren. Uiteraard ben ik dan ook wel weer het soort vrouw dat dan naar andere mensen gaat kijken wat zij er van vinden. Het zal je wellicht niet verbazen dat die andere mensen allemaal mannen waren en dat zij elkaar hoofdschuddend aankijken. Ondertussen zullen ze zich vast ook aan mij geërgerd hebben, want ik had mijn iPhone inmiddels op standje-kan-hij-echt-niet-harder? staan. ‘Dancing in the dark’ van Bruce Springsteen werd afgewisseld met ‘Sex on fire’ van Kings of Leon. Vooral dat laatste nummer is soms enorm van toepassing in het krachthonk van een sportschool, want sommige mannen zijn in staat je het gevoel te geven dat je vanuit het niets in hun slaapkamer bent beland. Of zouden ze alles eruit gooien in de sportschool, omdat ze dat thuis niet durven? Misschien moet ik het eens vragen. #dtv #durftevragen

https://www.youtube.com/watch?v=RF0HhrwIwp0

Like Arnhemse Moeders op Facebook en mis geen blogs van Angela: