Happy body & mind!

Ik begin er steeds meer plezier in te krijgen me bewust te zijn van datgene waar we feitelijk tussen alle bedrijvigheid door, de hele dag mee bezig zijn. Ademen (hoe goed en diep je ademt bepaalt hoe je je voelt), eten en drinken (de meest sociale bezigheid ever), wat trek je aan (niet naar tevredenheid gekozen zorgt er zeker niet voor dat je dag leuker wordt), hoe zie je eruit (ook al ben je enorm tevreden met je spiegelbeeld, er is altijd wel iets wat je graag anders zou zien)en bewegen (niet bewegen zorgt nu eenmaal aan het einde van de dag voor een stijf en niet lekker bewegend lijf).

Hoe meer ik erover lees en schrijf, hoe meer duidelijkheid ik krijg. Zo is bankhangen met dit druilerige zomerweer mogelijk een goede uitkomst om toch te relaxen, maar tijdens het bekijken van een dramafilm snacken we 55% meer dan bij een romantische comedy. We liggen dan heerlijk uren onderuit maar wat blijkt? Je beenspieren zijn dan niet in training. De grootste spieren van je lichaam nemen daardoor vetten en suikers minder goed op, met alle gevolgen voor je hart en vaten. Een dubbele aanval op je lijf dus. Ben ik daarom na zo’n avondje bankhangen zo sloom en moe?

En het kan je niet ontgaan zijn, er wordt veel geschreven over superfoods. Ik zie het op mijn geliefde Pinterest voortdurend voorbij komen in de meest verrukkelijk uitziende gerechten maar word nog niet echt opgewonden van de smaak van quinoa of chiazaad (welke smaak?). Afbeeldingen van een sappige big mac of verzadigende koele milkshake zie je nauwelijks meer, een schaaltje knapperig gefrituurde vis met een lobbig sausje en oogstrelende goudgele frietjes hebben finaal plaatsgemaakt voor grote schalen kleurige en glanzende groentes, gechaperonneerd door kunstig uitgestalde rijen net gewassen fruit. Ik hou van koken, ik hou van eten en ik hou ervan de gerechten mooi op te dienen. Maar het begint wel een beetje te jeuken als ik zie hoeveel nadruk er ligt op al die ingrediënten waar we een jaar geleden nog zelden van gehoord hadden (hoe hebben we dat allemaal overleefd?)

Het positieve effect is dat we ons veel bewuster zijn geworden door al dat voorbij trekkende geneuzel over zaden, tarwegras en lightproducten. Dikmakers (en dus datgene wat ongezond is en waardoor we niet tevreden zijn over ons spiegelbeeld) zitten blijkbaar overal venijnig in verborgen, zonder dat we het beseften. In slaapgebrek, in het verkeer, want verkeersherrie beïnvloedt onze metabolische en cardiovasculaire functies, wat zich uit in meer kilo’s op de weegschaal. En het zit dus zelfs in het lekker onderuit kijken van dramafilms. Diëten helpt nauwelijks en zeker nooit levenslang. Wat dan wel? Ach, mijn moeder zei het altijd al: ”De 3 R’s, Rust, Regelmaat en Reinheid”. Goed gevarieerd eten, genoeg uren slapen (5 uur slaap per nacht leidt tot 1 kg per week gewichtstoename), alles altijd toch maar even goed afspoelen voor je het eet en veel bewegen.

Ok dan, wat is dan waar en wat niet? Is rauw voedsel zwaar te verteren voor je lijf? Ja. Omdat koken of stomen de celwandstructuur van groenten openbreekt, kan je lijf het goed verteren en worden voedingstoffen gemakkelijk opgenomen. Het pannetje mag weer op het vuur! Smoothies zien er vaak niet erg smakelijk uit, maar zijn ze wel erg gezond? Door je eten goed te kauwen komen speekselenzymen vrij die helpen de voedingstoffen op te nemen. Bij een smoothie wordt er dus slechts een deel van alle stoffen opgenomen. Heb je weinig tijd of enorme trek, dan is het natuurlijk altijd beter dan een marsreep of zak M&M’s (met net zoveel calorieën als een pakje roomboter). Is juicen dan de oplossing? Helaas, dat levert vooral een hoop gtf-afval op en een boel koolhydraten. Dan is een smoothie een veel betere oplossing, daar krijg je in ieder geval vezels door binnen. Speltbrood is ook niet zo zaligmakend als ik hoopte toen ik heel voortvarend mijn vriezer ermee vulde. Volgens onderzoek is spelt namelijk gewoon een ander soort tarwe en bevat daarbij ook gluten. En die dure kokossuiker? Die bestaat voor 80% uit gewone witte suiker, juist datgene wat je niet meer wilde gebruiken. Is er nog wel goed nieuws te melden? Hier werd mijn jongste erg gelukkig van: Een broodje kroket bevat weliswaar flink wat calorieën, maar altijd nog minder dan een broodje kaas, en bevat daarbij een goede hoeveelheid ijzer.

Heeft al die kennis me inmiddels het perfecte lijf opgeleverd? Uh. Nee, not by far. Mijn heupen deinen nog steeds als ik loop, mijn buik verdwijnt allang niet meer zo mooi welvend tussen mijn bekken, mijn kuiten zijn door al dat paardrijden nooit meer in staat in een kek lang laarsje te passen, mijn oogleden hebben een uitstapje naar mijn wimperrand gemaakt, mijn polsen zijn steevast te breed voor beeldige armbandjes en mijn voeten maken de pedicure opleiding-trainees gelukkig omdat er zoveel aan te doen is. Maak ik me er druk om? Uh. Nee, niet meer. Ik heb inmiddels geleerd dat nachten goed slapen echt helpen om je er beter uit te laten zien en je ’s morgens goed te voelen. Maar een nacht lekker doorzakken met een goede fles rode wijn (of 2), een bak vers gebrande (en ja die gezouten) cashewnoten én een fijne gesprekspartner haalt zeker de bovenkant van mijn tevredenheidscurve.

En al die zaden, supplementen en enzymen, ik neem ze braaf en kook 6 van de 7 dagen übergezond, zonder vette sausen of koolhydraten. Maar waar mijn mannen echt gelukkig van worden, is toch nog af en toe een grote pan verse nasi, mét romige pindasaus én vers gebakken kroepoek, uitjes, een grote schaal knapperig gegrilde kippenpoten erbij en uiteraard versierd met minstens 2 gebakken eieren per persoon erbovenop, met de dooiers nog heel.

Ik ga braaf 2x per week naar de sportschool en loop daarnaast minstens 2x per week ruim een uur met de honden, en voel me daar goed bij. Beter dan alsmaar vrijwel bewegingsloos urenlang achter mijn pc zitten (alleen mijn vingers bewegen zo ijverig alsof ze achterna gezeten worden) of lange auto ritten maken waardoor ik als een 100-jarige uit de auto kroop. Maar… een avondje stevig onderuit bankhangen met Suits op het scherm (minstens 3 afleveringen sparen voor het ultieme genot van Harvey en Louis) wordt nog altijd begeleid door tacochips (ja die grote oranje zak) en een flinke bak verse guacamole. Omdat ik daar gewoon erg gezellig en aardig door blijf en mijn huisgenoten daardoor veel van me blijven houden. En daar gaat het toch allemaal om in the end. Toch?

 
Sluit je aan bij meer dan 700 moeders uit regio Arnhem: like ons op Facebook!