Lichtje in het donker

Op de kamer is het donker en de airco is eindelijk gestopt met blazen. Op de gang brand het licht als overdag en af en toe hoor ik een zuster lopen om vervolgens een kamer binnen te gaan. Ik kijk op de klok als het alweer 3 uur is. Mijn jongste zoon is eindelijk in slaap en ik overdenk het laatste jaar. Een jaar waarin we veel meegemaakt hebben.

De jongste is een KNO kindje… -of eigenlijk is hij gewoon onze allerliefste jongste zoon- hij heeft vanaf zijn geboorte veel klachten en dit uit zich dan ook in het dagelijks leven. Regelmatig ziek maar vooral slaapproblemen, Ook gaat zijn ontwikkeling iets langzamer dan wat als normaal word gezien.
De eerste 15 maanden van zijn leven hebben we elk uur van de klok ’s nachts gezien. Soms was hij uren wakker. Als ouder weet je op een gegeven moment ook niet meer wat te doen. Gelukkig kwamen we via een tip bij het slaapcentrum in Ede terecht. Hier bleek melatonine de oplossing voor het inslapen te zijn. Wat was onze dank groot. In plaats van een krijsend kind legde ik een lachende dreumes neer en sliep hij binnen 5 minuten… Toen zaten we nog met de nachten. Het ging al beter met de tips van de pedagogisch medewerker van het slaapcentrum maar het bleef me storen dat hij op een bijzondere manier bleef wakker schrikken.  Het was soms net alsof hij geen lucht meer kreeg of hij enorm schrok van iets dat hem pijn deed.

Uiteindelijk kwamen we bij de KNO arts terecht. Ons mannetje bleek vocht achter de oren te hebben en mogelijk last van zijn neusamandel. Deze moest er dus uit en tegelijk kreeg hij buisjes.We zitten dan in april 2014 en wij zijn ‘op’. We hopen op een vlot herstel en merken al snel dat hij veel minder ziek is en het slapen al beter gaat.  Overdag hebben wij zoals altijd de meest lieve leuke lachende peuter die je je maar kan wensen – om zijn briljante grappige knappe broer van alweer 5 jaar maar niet te vergeten-. De zomer kruipt voorbij en met een burn-out lijkt het allemaal nog langer te duren. We genieten van de jongens en hopen voor de jongste elke dag op betere tijden. Een tijd waarin we ooit een keer een nacht door kunnen slapen, maar vooral dat hij helemaal klachtenvrij zal zijn.  We houden van hem en zullen voor hem zorgen totdat we er bij neervallen maar laat dat in godsnaam niet nodig zijn.

December 2014: De nachten zijn op een positieve manier langer geworden, hij doet het goed. We voelen ons allemaal stukken beter. Wat knapt een mens op van een goede nachtrust! Ik heb weer energie om van alles te ondernemen en te organiseren. We zijn zo ontzettend blij.

In januari leek het een donderwolk die boven ons hing; de bizar lange griep die overal om ons heen waaide, gelukkig voelde we ons allemaal zo gezond als een vis. Ja, ik hoor het je denken… ach een griepje hoe erg kan dat nou helemaal zijn 😉  Je hebt gelijk, we zijn allemaal jong en gezond maar oh wat hield ik mijn hart vast voor de jongste.

Natuurlijk kon de griep ook voor hem niet uitblijven en hij voelde zich vreselijk, de griep leek meer complicaties voor hem dan voor ons te hebben. Opnieuw een keelontsteking (de zoveelste al) en ditmaal had hij een loopoor alsof we een nieuwe waterval ontdekt hadden…het duurde 14 dagen.
Niet eten en drinken en dat ging niet de goede kant uit.  Ik besloot contact te zoeken met de KNO.

Zijn keelamandelen en opnieuw zijn neus amandel gaan eruit. Op korte termijn. Het mannetje is nog geen 2, ik heb zo met hem te doen…

…ik draai me om en probeer net als mijn zoon eindelijk te gaan slapen, hij is vanmorgen geopereerd, alles is goed gegaan. Hopelijk hersteld hij morgen goed en mogelijk we naar huis. 

Dit is nu een week geleden en na een lastige start heb ik een mannetje in huis dat ineens veel nieuwe dingen laat zien, probeert te lopen, geluidjes maakt en zelfs heeft hij afgelopen week leren klappen. Het is goed geweest. En afgelopen nacht? Hij is gewoon maar één keer wakker geweest!

Ik voel een prachtig jaar aankomen! Vol liefde energie en vertrouwen!