Zwangerschapsdiscriminatie: verhalen over werkgevers zonder empathie deel II

Zwangerschapsdiscriminatie: volgens het College voor de Rechten van de Mens heeft bijna de helft van de zwangere vrouwen hier in meer of mindere mate mee te maken. Zo worden bijvoorbeeld contracten niet verlengd, kunnen zij geen promotie maken of worden zij afgewezen bij sollicitaties. Ook komt het voor dat werkgevers openlijk kritiek hebben op een zwangerschap of ontstaan er problemen bij het opnemen van verlof.

Onlangs heeft het kabinet aangekondigd dat zij samen met maatschappelijke organisaties zwangerschapsdiscriminatie verder willen terugdringen. Naar aanleiding van dit nieuwsbericht hebben we contact gehad met Arnhemse moeders die met zwangerschapsdiscriminatie te maken hebben gehad. Hierover publiceren we een blogreeks. Vorige week 3 korte verhalen, komende weken een aantal uitgebreidere. Namen zijn gefingeerd in verband met privacyredenen.

Er zijn van die situaties waarin er door werkgevers geen begrip wordt getoond voor een verandering in de persoonlijke sfeer. Voor Joyce begon dat al tijdens de zwangerschap. “Op het moment dat ik mijn zwangerschap had aangekondigd werd er nog gerookt in de koffieruimte (2001). Ik vroeg toen of daar een mouw aan te passen was, omdat mijn bureau tegen de koffieruimte aan staat en ik daardoor de hele dag in de rook zit. Zij konden er niets aan doen. Helaas.”

Nadat haar kindje te vroeg geboren was en in de couveuse lag werd er nog steeds weinig begrip getoond. “Mijn zoon lag in de couveuse. Zijn leven hing aan een zijden draadje. Ik kreeg ondertussen een telefoontje: “Zeg, denk je dat je in januari wel terug komt?” Om de paar dagen, variërend tussen de 3 en 7 dagen, belden ze om te vragen hoe het ging en of ik dacht dat ik mijn werk straks weer kon hervatten. Mijn kind vocht ondertussen voor zijn leven. Toen mijn zoon mee mocht naar huis kreeg ik weer een telefoontje van mijn leidinggevende. “Ik heb je geboekt voor over 2 weken voor een cursus die aansluit bij je nieuwe baan. Je moet 3 dagen naar Hoofddorp en daar heb ik een hotel voor je geboekt.” Waarop ik haar rustig meedeel dat ik midden in mijn zwangerschapsverlof zit. “Ja maar, dit is een jaarlijkse cursus en anders mis je hem.”