Het wasbare luiers-avontuur

Toen ik 15 weken zwanger was, wist ik het al. Wij zouden voor onze kleine spruit wasbare luiers gaan gebruiken. Los van het feit dat je minder afval produceert, hebben wasbare luiers nog meer voordelen. Het is op de lange duur goedkoper, want je kunt de luiers hergebruiken, èn je kind is eerder zindelijk. Daarnaast was het idee om met volle zakken luiers naar het afvalinzamelpunt te lopen (ja, omgekeerd inzamelen hier) niet ècht aantrekkelijk. Laat staan om elke week alle luier-aanbiedingen na te jagen en vervolgens, mèt je wekelijkse boodschappen, óók nog eens tig pakken luiers mee te moeten zeulen.

Maar dan begint het. Zie maar eens wijs te worden uit het hele wasbare luier-aanbod… Mijn eerste go-to voor vragen en ervaringen? Mijn moeder; ik en mijn broers en zus zijn vroeger ook groot geworden met ‘wasbaar’, dus zij zou het zeker wel weten! Vroeger bestonden de wasbare luiers uit een gevouwen hydrofiel die met schilderstape vastgemaakt werd, welke na gebruik uitgekookt en gebleekt moesten worden (lees: een hoop werk). Tegenwoordig is het allemaal anders – makkelijker vooral, en laten we wel wezen, ook een stuk leuker.

Ik ging me dus via internet verdiepen en al snel werd duidelijk wat de belangrijkste elementen zijn om op te letten. De belangrijkste termen bleken na wat uitzoekwerk: absorptie (dat wil je zoveel mogelijk), lekkage (zo min mogelijk), en boosters (om de absorptie te verhogen). Er zijn verschillende soorten wasbare luiers. De eerste keuze die je maakt is welk systeem je wil gaan gebruiken: de all-in-one (AIO; lijkt het meest op een wegwerpluier), een snap-in-one (SIO) of pocket, of tweedelig. Omdat ik toen ik zwanger was nog niet wist wat ik een fijn systeem zou vinden, heb ik van alles wat aangeschaft. Al snel bleek dat verschillende merken nogal van elkaar verschillen; enkele of dubbele lekgootjes en fleece of plastic randjes aan de benen. Het is dus goed om op de kwaliteit en de pasvorm te letten. Dan is er nog de keuze of je drukknoopjes wil of elastiek. En, als het je nog steeds niet duizelt, is er ook nog de keuze voor het materiaal van de luier: katoen, hennep, bamboe, microvezel, fleece…. Iedere stof heeft zijn eigen kenmerken (absorptie, droogtijd, direct op de huid te dragen of juist niet). Dat maakt het lastig om vooraf te bepalen hoe fijn een luier uiteindelijk in gebruik is.

Na wat proberen werd mijn persoonlijke favoriet het tweedelig systeem. De naam zegt het al: het bestaat uit twee onderdelen die je over elkaar heen vast maakt. Het voordeel hiervan is dat het lekbestendig is – ja, zelfs voor de welbekende spuitluier. Een tweede voordeel is dat je het overbroekje meerdere keren kunt gebruiken – als hij niet vies is geworden natuurlijk. Het nadeel: het is iets meer werk, maar dat heb ik er wel voor over. Na elf weken kan ik zeggen: ik wil niet meer terug. Toegegeven, in de eerste week was het ontzettend stuntelen. Hoe moet die prefold dicht? (met twee klemmetjes, bongos genaamd). Waarom is haar hele rompertje nat? (oeps, de lekgootjes niet goed in de liesjes geduwd) Waarom komt het overbroekje tot haar oksels? (omdat er een newborn stand op zit die ik even gemist had). Dus ja, we hebben wel wat natte pakjes gehad voordat we er behendig in waren. Maar elke keer dat ik de luiers in de wasmand gooi en niet in de prullenbak, heb ik toch weer een voldaan gevoel. Dat ik niet meehelp aan de plastic soep, dat ik goed bezig ben voor de huid van mijn spruitje, dat ze waarschijnlijk eerder zindelijk is… Pluspuntje is dat de luieremmer niet zo stinkt op de babykamer. Hoe dat komt? In wegwerpluiers zitten chemicaliën die een reactie aangaan met de urine om de luier lekker droog te laten voelen. Deze chemische reactie zorgt voor het typische geurtje aan wegwerpluiers.

Voor iedereen die zich tegen laat houden door de kosten: er zijn mogelijkheden om pakketten te huren, en er zijn ook veel tweedehands pakketten beschikbaar. Je kunt er zelfs voor kiezen om niet alles in één keer aan te schaffen, maar in fases. En bedenk je: op de lange termijn is het echt goedkoper. Voor een overzichtje kijk op de website van MilieuCentraal.

Tot slot; ik kan uren inhoudelijk over de wasbare luiers praten. Maar de schattige printjes en het feit dat je spruitje er in een wolbroekje uitziet als een kleine oompa-loompa zouden op zich al overtuigend moeten zijn om direct over te stappen…

Deze blog is geschreven door Galina (31), moeder van een dochter (’18). Combineert het leven als moeder met een leven als PhD candidate, echtgenoot, zus, dochter, collega, vriendin en wasbare-luier-activist. Motto: ‘Coffee first. All else later.’