Onze trouwdag

Als je me een paar jaar geleden had gevraagd hoe ik mijn bruiloft voor me zag, zou ik uren kunnen oreren. Het zou een groot feest worden dat door zou gaan tot in de late uurtjes. Ik was niet zwanger (want feest) en de gastenlijst zou tot aan de vierdegraads kennissen toe gevuld zijn. Dit jaar ben ik daadwerkelijk getrouwd, en het was compleet anders dan dat ik me vroeger had voorgesteld. Maar daarom juist perfect!

Toen ik zwanger was van J. vroeg mijn man Jesse me ten huwelijk op De Hunneschans, een prachtig plekje in de bossen bij Heveadorp/Oosterbeek. De perfecte plek voor een aanzoek, ware het niet dat het april was en we beiden ontzettend last kregen van hooikoorts. Gesnotterd wordt er bij ieder huwelijksaanzoek, maar bij ons was de reden daarvoor dus tweedelig. Niet superromantisch, maar het moment zelf was zo mooi dat het er geen afbreuk meer aan kon doen.

Na het aanzoek kwamen we tot de conclusie dat we het liefst nog trouwden voordat J. geboren was. We besloten zo snel mogelijk naar het gemeentehuis te gaan, waar een maand later al ruimte was, maar dan alleen in de trouwkamer. We hadden niet gespaard voor onze bruiloft, dus we moesten voor de goedkoopste optie mogelijk kiezen. Dat bleek op dinsdag  te zijn, in die trouwkamer. Ook besloten we om de dag alleen met beide gezinnen door te brengen. Achteraf een keuze die heeft bijgedragen aan het feit dat we een topbruiloft hebben gehad.

Je krijgt waar je voor betaalt, dus we hadden behoorlijk lage verwachtingen van het moment zelf. Achteraf onterecht. Ondanks dat ‘De Trouwkamer’ meer op een vergaderzaal leek maakte trouwambtenaar Taco er wel echt een ceremonie van. Hij stelde ons vragen over elkaar en liet ons ter plekke onze geloften doen – iets waar we totaal niet op voorbereid waren – en liet ook de getuigen wat vertellen. Dit resulteerde in échte verhalen, oprechte woorden die uit het hart kwamen en niet van een papiertje. Onverwacht werd het officiële gedeelte heel romantisch en intiem, terwijl Taco dit combineerde met een precies goede hoeveelheid humor.

Na de ceremonie gingen we naar het huis van mijn schoonouders om te eten. Toen we daar aankwamen was de boel flink versierd en was een uitgebreide barbecue voorbereid in de achtertuin. Heel fijn was dat ik tijd had voor iedereen uit de twee gezinnen en kon napraten over de ceremonie. Het werd écht een intiem familiemoment, een speciale gebeurtenis die we alleen hebben gedeeld met de mensen die het allerbelangrijkst voor ons zijn.  ’s Avonds om 20.00 vertrokken we naar huis omdat de oudste de volgende dag gewoon naar school moest. Toen we wegreden hoorden we gerinkel; een hele slinger blikjes was achter onze auto gebonden.

Eenmaal thuis hebben we, nadat de oudste in bed lag, de dag nog even doorgenomen met z’n tweeën. Het was voor ons beide een totaal andere bruiloft dan we vroeger voor ogen hadden. Maar nog steeds, nee juist,  de perfecte bruiloft voor ons. Het is De Dag waarop we beiden met onze grote liefde zijn getrouwd, en daarom is hij meer dan perfect.

Hadden we gespaard, dan hadden we waarschijnlijk een groot feest met DJ’s en rookmachines gehouden. Achteraf gezien vond ik het heel fijn dat deze dag zo klein is gebleven. Je blijft dan dicht bij de essentie. Daarnaast maken kleine dingen zo’n dag onvergetelijk. De onverwachte ceremonie, de versieringen, de gesprekken, de glimlach van E. en J. die in de buik even laat weten dat ‘ie er ook bij is; opsommend gaat weet door mijn hoofd hoe perfect deze dag was.

Herinnering aan de dag: Foto in glas
Gezien het budget hebben we ook niet voor een trouwfotograaf gekozen. Mijn schoonzusje heeft met haar iPhone een perfect kiekje weten te maken. Bovenaan deze blog vind je onze ‘officiële trouwfoto’. Ter herinnering hebben we deze foto op glas laten afdrukken.