Warmte

Voor wie op zoek is naar vrolijkheid: check even een van mijn andere blogs. Vandaag ga ik klagen. Veel klagen. Inmiddels ben ik namelijk 32 weken zwanger en is voor mijn gevoel het aftellen toch echt begonnen. Over ongeveer twee maanden gaat er iets groots gebeuren en mag ik mijn tweede zoontje in de armen houden. Tijdens mijn vorige zwangerschap zou ik gezegd hebben dat ik niet kan wachten tot het moment van bevallen, maar dat ik eigenlijk ook nog wel even wil genieten van het zwanger zijn. Ditmaal is het anders: eerlijk gezegd ben ik er best klaar mee!

Al sinds het begin van mijn tweede zwangerschap ervaar ik veel meer kwaaltjes dan tijdens de eerste. Lange wandelingen zaten er al snel niet meer in en de vermoeidheid bleef langer hangen dan alleen in het eerste trimester. Ik was moe, duf en chagrijnig en eigenlijk is dat nooit gestopt.

Allemaal hartstikke vervelend natuurlijk, maar het allerzwaarste is echter, by far, de warmte. Vooraf dacht ik dat het wel mee zou vallen, zwanger zijn in de zomer. Gewoon niet zoveel doen en een beetje hangen voor de ventilator. Zeker op dagen dat ik ook daadwerkelijk de hele dag voor die ventilator zou kunnen hangen, is het inderdaad prima te doen. Maar er moet ook van alles gebeuren. E. moet naar school gebracht en opgehaald worden, en wil daarna natuurlijk door mij geëntertaind worden. Dan zijn er weer wat kleine dingen in het huishouden en hier en daar wat losse activiteiten en afspraken, en zo heb ik dus geen enkele dag écht niets. Kleine dingen die ik normaal moeiteloos uit mijn mouw zou schudden brengen me nu op een punt dat ik wil schreeuwen. En slapen.

En natúúrlijk heb ik het van te voren weer onderschat en me voor van alles opgegeven, wat door de warmte dus niet zo handig is. Een voorbeeld: ik ben tegenwoordig overblijfhulp. Elke dinsdag heb ik een half uur pleinwacht bij de peuters. Ofwel: ik sta iedere dinsdag een half uur lang op mijn benen op een schoolplein ‘op ’t zuiden’. Lees: in de brandende zon aanschouwen hoe oververhitte stuiterballen er niet uitkomen met speelgoedverdeling, vallen, huilen en soms ruzie maken. En er dan nog wat mee moeten ook. Na de eerste warme dag had ik al spijt want ’s middags heb ik uren moeten bijslapen.  Voor de volgende keer zet ik een stoel buiten op een strategische plek zodat ik vanaf één punt instructies kan roepen. Wie er water voor mij mag halen bijvoorbeeld.

Voor thuis hebben we gekeken naar een mobiele airco. Die zijn best duur. Daarnaast twijfel ik of het mijn probleem oplost. Binnen zijn lukt namelijk nog wel. Buiten (moeten) zijn is het zwaarste. Ik denk dat er voor nu niets anders op zit dan niets plannen in de middag en veel voetenbadjes nemen. Heeft er iemand nog zwanger-in-de-zomer-tips?