Zwanger!

Zoals jullie ongetwijfeld is opgevallen was het de afgelopen tijd stil geweest op Arnhemsemoeders.nl. Daar heb ik een goede reden voor: ik ben namelijk zwanger! Hierdoor voelde ik me zo beroerd, dat alleen al het aanzetten van de laptop net zo zwaar leek als het beklimmen van de Mount Everest. Het nieuws is natuurlijk geweldig. De fysieke toestand in de eerste periode was dat echter allerminst.

Al een week lang was ik écht niet te genieten. Waar mijn lontje normaal gesproken een paar meter lang is, kon je hem nu met een sterrenkijker nog niet vinden. Niemand kon iets goed doen. Daarnaast was ik een dag over tijd in mijn doorgaans regelmatige cyclus. Twee streepjes bevestigden ons vermoeden. Of eigenlijk twaalf streepjes, aangezien we toch zeker vijf zwangerschapstests extra hebben gekocht. Gewoon, voor de zekerheid. Maar het was echt waar, ik was zwanger!

Op dat moment was ik tussen de vier en vijf weken zwanger en moest ik nog drieënhalve week wachten op de eerste echo. Wat duurt zo’n periode lang! Vooral als je niet lekker in je vel zit is het een echte lijdensweg. We hebben allemaal wel eens meegemaakt dat we drie weken moesten wachten op dat nieuwe paar schoenen. Nou, dit waren er dus drieënhalf, maar het leek wel drieënhalf jaar! Gelukkig werd ons ongeduld tijdens de eerste echo beloond en zagen we waar we het allemaal voor doen: een piepkleine baby met een kloppend hart!

Ondanks het feit dat ik vijf jaar geleden voor het eerst zwanger was voelde het ook weer een beetje nieuw. De vermoeidheid is in ieder geval een stuk erger dan ik me kon herinneren. Ook de cravings zijn heel anders. Waar ik tijdens mijn eerste zwangerschap leefde op grapefruits, is het nu bubbeltjeswater wat ik nog net niet met een infuus constant naar binnen wil harken. Daarnaast heb ik nu een kleuter van 4,5 rondlopen die voor zijn doen heel goed voor mij zorgt, maar ook bakken met energie kost. Dat is toch wel even andere koek dan bij een eerste zwangerschap waar je na het eten geen compleet avondprogramma hoeft te verzorgen.

Inmiddels ben ik 14 weken zwanger en kan ik niet wachten tot ik weet wat er daarbinnen groeit. Wat dat betreft is het ons ongeduld wat andermaal op de proef gesteld wordt. Dat ongeduld lijkt sowieso het hoofdthema van een zwangerschap. Is het niet voor een eerste echo, dan is het wel voor de geslachtsbepaling of de eerste keer dat je de baby voelt bewegen. En dan hebben we het nog niet eens over het grote moment zelf, wat bij ons ergens eind juli gepland staat. Gelukkig is de geslachtsbepalingsecho bij Jan de Koning al gepland!

Vonden jullie een tweede zwangerschap ook meer vermoeiend, of viel dat juist heel erg mee? Laat het weten in de reacties!