Groep 3

Het is de eerste schooldag van het jaar. Samen met mijn oudste sta ik in de rij, wachtend tot we naar binnen kunnen gaan om het lokaal op te zoeken. E. heeft er heel veel zin in. Sinds halverwege groep 2 had hij al door dat groep 3 wel echt hét ding is voor grote jongens. Hij begreep: groep 2 is spelen, groep 3 is serieus werk. Ondanks het feit dat hij veel van spelen houdt is groep 3 wel iets om tegenop te kijken, alleen al voor de status. Al deze gedachten zijn van E.’s  gezicht af te lezen wanneer hij tijdens het wachten even naar me opkijkt en naar me lacht. Ik voelde dat ik het niet kon laten om een traantje weg te pinken. 

Groep 3 voelt echt als een gekke mijlpaal: het spelen gaat er grotendeels af en het leven wordt al een tikkeltje serieuzer. Daarnaast gaan ze in groep 3 iets leren waarvoor ze eerder altijd ons nodig hadden: lezen en schrijven. Ik vond het geweldig om zelf te kunnen lezen en schrijven; ik wist nog dat ik me super onafhankelijk voelde. Hoewel ik weet dat dit ook weer meevalt vind ik het toch een dingetje. Het loslaten werd toch al een beetje meer voelbaar. Meer dan in groep 1 en 2. 

Waar het eerste levensjaar als moeder/baby niets gedoseerd gaat, gaat dit proces van loslaten gelukkig wel gedoseerd. Elk (school)jaar een stukje meer. Hopelijk ben ik er meer bedreven in wanneer E. in groep 8 zit. Want als ik de mede-moeders hoor met een kind op het middelbaar onderwijs moet ik nog wel even slikken; gelukkig duurt dat nog even!