Ik kolf, ik kolfde, ik heb gekolfd, ik zou gekolfd hebben…

Een keer raden waar deze post over gaat. Kolven. Niet bepaald mijn hobby, niet per sé noodzakelijk in een tijd waar kunstvoeding (bijna) net zo goed is als borstvoeding, maar wèl mijn voorkeur. Denk antistoffen, weerbaarheid en hechting.

In november ging ik na drie maanden bevallingsverlof weer aan het werk. Aanvankelijk voor drie dagen per week. Omdat ik mijn dochter uitsluitend borstvoeding wilde geven moest er dus gekolfd worden; en veel. Ik weet nog steeds niet of mijn dochter gewoon super hongerig was, of mijn melk een soort honingnectar was of dat het gewoon een hele normale situatie was, maar al snel moest ik drie keer kolven om twee voedingen vol te krijgen.

Toen ik net weer terug aan het werk was had ik veel ‘bureauwerk’ en kon ik op mijn eigen tijden kolven. Hoewel… Samen met mij waren er twee andere vrouwen die gebruik maakten van de kolfruimte. Als je pech had was je ‘pas’ om 11 uur aan de beurt. Daar zat je dan achter je bureau, met een ontploffende voorgevel en een brein dat aan niets anders kon denken dan het moment dat het kolfapparaat aan gaat en ein-de-lijk die druk van ‘de ketel’ gaat.

Na enkele weken echter, kreeg ik meer werk waarvoor ik op allerlei plekken in het land moest zijn. Utrecht, Rotterdam, Den Haag. Op de meeste plekken is er wel een kolfruimte of ruimte die even omgetoverd kan worden tot kolfruimte. Helaas was soms de realiteit minder prettig. Wat dacht je van  de achterbank van mijn eigen auto of staand in een wc-ruimte? Achterin een klaslokaal terwijl voorin het lokaal een vergadering bezig is? (Echt! Ik hoef jullie niet te vertellen dat mijn productie spontaan op slot ging en ik het na tien minuten maar opgegeven heb).

Gelukkig ben ik niet de enige. NRC publiceerde onlangs dit artikel over de omstandigheden waaronder er gekolfd moet worden. En hoewel ook bleek dat kolven de samenstelling van je moedermelk verandert, en nog niet bekend is wat voor effect dit heeft op de baby, is kolven wèl de realiteit van veel moeders tegenwoordig. Misschien moeten we er dan ook maar voor zorgen dat in ieder geval de omstandigheden goed zijn… Hoe is dat voor jullie, wat waren de beste en slechtste omstandigheden waaronder je hebt gekolfd?