Zwangerschapsdiscriminatie: verhalen over werkgevers zonder empathie deel I

Zwangerschapsdiscriminatie: volgens het College voor de Rechten van de Mens heeft bijna de helft van de zwangere vrouwen hier in meer of mindere mate mee te maken. Zo worden bijvoorbeeld contracten niet verlengd, kunnen zij geen promotie maken of worden zij afgewezen bij sollicitaties. Ook komt het voor dat werkgevers openlijk kritiek hebben op een zwangerschap of ontstaan er problemen bij het opnemen van verlof.

Onlangs heeft het kabinet aangekondigd dat zij samen met maatschappelijke organisaties zwangerschapsdiscriminatie verder willen terugdringen. Naar aanleiding van dit nieuwsbericht hebben we contact gehad met Arnhemse moeders die met zwangerschapsdiscriminatie te maken hebben gehad. Hierover publiceren we een blogreeks. Deze week 3 korte verhalen, komende weken een aantal uitgebreidere. Namen zijn gefingeerd in verband met privacyredenen.

“Tijdens mijn sollicitatie werd in het eerste gesprek gesproken over een jaarcontract met uitzicht op langer. Na mijn tweede gesprek werd ineens een Payroll constructie voorgesteld. Ik heb het aanbod aangenomen, maar het voelde wel zuur, alsof je wordt gestraft voor je eerlijkheid. En dat terwijl ik inzette op een langere arbeidsrelatie en eerlijk was omdat ik geen scheve gezichten wilde” deelt Viona.

Simone had ook een situatie waarin niet openlijk werd geuit dat haar zwangerschap een reden was om haar steeds minder uren in te plannen. Maar het had er wel alle schijn van. “Rond de tijd dat mijn contract werd verlengd kwam ik erachter dat ik zwanger was. Het was een 0-uren contract maar ik had steeds werkweken van 12 tot 16 uur. Toen ik drie maanden zwanger was heb ik mijn werkgever verteld dat ik zwanger ben. Het aantal uren dat ik werkte kon ik tot mijn verlof houden, werd toegezegd. De week nadat ik het heb verteld werd ik ineens heel wat uren minder ingepland. Als ik opbelde zeiden ze dat er niet zoveel werk te doen was. Dat kan ik begrijpen. Maar een vriendin die ook mijn collega was kon wel gewoon haar uren blijven maken. Er werden zelfs nieuwe mensen aangenomen!”

Karen kreeg te horen dat ze niet ambitieus genoeg was toen ze na haar verlof tijdelijk minder wilde werken. “Na een intensief traject van 2 jaar waarin ik zwanger probeerde te raken,  werd ik na 2 jaar eindelijk daadwerkelijk zwanger. Vanwege de regelmatige ziekenhuisbezoeken wist mijn werkgever al die tijd dat mijn partner en ik zwanger probeerden te raken. Net voordat ze zwanger werd, werd ze na een intern sollicitatietraject benoemd in een nieuwe functie. Daarbij viel ze onder een nieuwe (jonge en onervaren) manager. Haar focus lag vooral op processen en cijfers. Niet op personen en emoties. Toen ik vertelde dat ik na mijn verlof 1,5 dag ouderschapsverlof wilde opnemen kreeg ik te horen dat ik niet ambitieus genoeg ben en dat hierdoor mijn carrière zou vertragen en ik die hierdoor misschien wel zou verpesten.”

Wegens privacyredenen zijn de namen gefingeerd.